KURU FASULYEDEN MOCHAYA GEÇİŞ

2017, İstanbul

Sabah 06:00'da alarmı on kez erteledikten sonra, yataktan çıkmayı başarıp; saçını yaptı, makyajını yaptı, giyindi, koştura koştura evden çıktı. İş yerine iki aktarma ile giden yola koyuldu. İşe girmeden, bakarak gurur duyduğu çok şık binanın altındaki kahveciden kocaman karton bardakta filtre kahve alıp, herkese neşe ile günaydın saçarak yerine gitti. Kahveden iki yudum alıp masada bıraktı, akşam giderken de çöpe. Ecesu, birçok toplantıya girdi gün içinde. Yöneticilerinden "brif"ler aldı, "okey"lediler, "rpt" yaptılar. 

Şık binada muazzam bir gün daha geçiriyordu. Herkesin özünde kuru fasulye&pilav olduğu fakat şık binaya girince white chocolate mocha olduğu, mu az zam! bir yer. Çalıştığı paranın yarısını daha geçen ay içi gittiği markadan aldığı çantaya vermişti. Hafta içi hafta sonu farketmeksizin, arkadaşlarının yanında yiyici olarak, instagram şanını yürütmek adına mekan mekan geziyordu. Bunun dışında da arabada Tarkan dinliyordu zaten. Dışarıda asla tatlı yemez, salatadan şaşmaz. Eve gelince beyaz ekmeğin arasına peynir domates koyar pijamalarına nispet yaparak midesine indirirdi. İş arkadaşları ile organik alışverişler yapar, ucuzu asla almaz. Aslında içinde çılgın bir Bim'ci vardı. Ama bunu kendisiyle baş başa kalınca ancak farkedebiliyordu. Ne yazık değil mi? Aslında olmasını istemediği ama olması gereken bir hayatı yaşıyordu. Başkalarının tarafından kendini kabul ettirme iç güdüsü, onu tamamiyle esir almıştı. Söylediği yabancı kelimelerden hiçbir şey anlamasa da, etrafındaki insanlara göre şekilleniyordu. İşte aslında o şık binanın içinde; samimiyetsizlik, iki yüzlülükle sanal bir hayat yaşanıyordu. Çalışanlar zengin olamaz, kazandıkları ancak oradaki yemek ve giyim kıyafetlerine giderdi, yetmezdi bile. Hiyerarşinin en üst dilimindeki kesime yaranmak için kendilerini bu şekle sokan insanları, o dilimdekiler umarım bu tiyatroyu gülerek izlemezler. Ecesu'ya kızmayın, darılmayın. Sistemin kölesi Ecesu, canım Ecesu.