Ve buhran dile gelir

Buhran, çıkmaz sokağıdır yaşanılanların. Son raddeye gelmiş, boğazında düğümlenip daha fazla çıkacak yeri kalmamıştır. Okuduğun kitap, içtiğin su, yediğin yemek. Hepsi tükenecek, kaybolacak tek bir iz bırakmadan. Duyguları yaşatmak için "insan" tasvirini severim. Herkes, tam anlamıyla "insan" değildir. Ben de değilim. Duygularımıza yenik düşüp yaptıklarımızla, yersiz kalp kırıklarıyla, hayvani duygularla; insani yaşamdan çok çok uzağız. Özümüzde insanız, değişiyoruz. Sebebi, yine biziz. Her yaptığımız, her insanda bir değişimin başlangıcı. Çok şey yaşayıp değişen insanlar artık "insanlık" tasvirinden çok uzak. Kalkanı herkes için. Sustuğumuz için. Kırılınca, sevince, kızınca. Susarız. Yeri geldiğinde; "kalp kırmamak için" susarız. Konuşmayı bilmeyiz. Tartışmak, kavga etmektir. "insanlar"  için. Gözlerinin içine bakıp sebebini sormak, hissini dile getirmek çok zordur. Gururu var en başta. İnsansın! Düşünsene.. Her şeyi yapabilecek güce sahip, kocaman bir insansın. Ama iki kelime edemiyorsun. Çok aciz bir tür, insanlık. Yalnız düşünür, yalnız ağlar, yalnız sever. Platonik sever. Buhran dönemini atlatmak için yürür, yürür, upuzun yürür.. Filmlerde kendini bulduğu kareleri hatırlar, karşılaştırır. Yaşamak istediği hayatı düşünür. Bazen eylemsiz düşünür. Oturup tek başına, öyle kalmak. Hissiz, bomboş. İnsanlık bunu gerektirir. İşte tam o andır boşluğun zirveye çıktığı. Banka oturup; eve gidemez, artık daha fazla yürüyemez.Biri beni alsın götürsün, der. Bekler, bekler. Beklentiye girip, susar. Kızar, susar. Sessizce yürümeye devam eder. İstediğin kadar sus, aklını kemirenler, içini kemirir. Okuduğun, izlediğin, yazdığın, ne varsa bırak. Gökyüzüne bak. Yıldızları görmek için bak. Oksijen, su bekleyen çiçekler var. İçini kemiren devam edecek, sen hava almaya çalışacaksın. Boğazına gelen düğümü çözmek için daha da içine çekeceksin. Görmemek için daha uzağa bakacaksın. Daha da kemirecek. Ne yapacağını şaşırıp, yorulacaksın. Kemire kemire bitecek, yavaş yavaş. 
Yorgun, eksik, yenilenmeye çaba, çıkış yolu aramak var. 
Her şeyin boş geldiği, tek bir duygu için yola çıktığımız anlar. 
Duygular,çok önemli.