Ben-siz-lik

Çünkü elimi kestim beni kan tutuyor 

Şarabım bütün ekşi suyum soğuk 

Yanımda olmadın mı seni daha bir seviyorum 

Belki gelmem gelemem beş dakika bekle git

Demişti sevgili Attilâ Ilhan. Bir daha böyle dizeler yazılmadı. Ben bu adamın yaşadıklarını, aşkını anlamaya çalıştıkça bir kez daha hayran kalıyorum.
Yine bedenimizi Amsterdam'da bulamayıp ruhumuzu oraya götürdüğümüz gecelerden birindeyiz. Hoşgeldin. Derin müziklerde boğulup, diplere götürüp sonra da muazzam şakacıklarla zirveye çıkacağım. Kendimle daha bi keyif aldığımı hissediyorum. Beni en iyi tanıyan ben. Hangi birayı daha çok sevdiğimi, yanında ne yediğimi, ne dinlediğimi sen mi biliyorsun? Tabi benimle olcam kiminle olcaktım. Kendim sorup, kendim cevaplıyorum. Bazen bomboş oturuyorum, bişey düşünmeme de gerek yok. -oyy dev kendini beğenmişlik geliyor ar yu ridi- bazı insanlarda kendine guvenmiyor ya anlamış değilim. Ben kendime sonsuz güveniyorum, ama çevreye güvenmiyorum. Çevre kötü, çevre piss. Yani daha kötüsünü görene dek, kime sorarsan sor en kötüsünü o yaşamıştır. Ve olay hangi taraftan dinlenirse, karşı tarafın ağzına sıçılmış demektir. Ulan adam aldatmış yahu?? Olsun be, insan bu duyguları değişken ya ne olacağdı falanlar. Ama aldatılandan dinle sen bide onu, ne hadımlığı kaldı, ne de pis adamlığı. Ya da dinleme yaa aman, bize nesi. Nasıl olsa yine yarın öğlene kadar uyumak isteyip sabahın köründe kalkarım. Mucuk