Çok mu fazla?

Biraz akustik bu gece. Bilinenler, bilinmeyenler, nasıl bilmek istenirse öyle bilmek istenenler.. 
Yüreğinde bi top var, boğazına kadar çıkıp orda kalıyor. Ismail abinin bu acı geçiyor mu mecnun? Dediğini duyuyorum. Hissedemiyorum. Eskisi gibi göremiyorum. Eksilenler eskitiyor ruhumu. Boğazına kadar yanıyor. Kulaklarına çıkıp, gözlerine, sonra uyutmaz bi baş ağrısı. Sonrası güzel şarkılar, ama dinlerken eskisi kadar güzel değil. 
Aynı cevaplar. Eskimeyen. Şaşırtmak istemeyen ama birden kafana odun vurulmuş oluşuna. 
Sanşsızlık mı? Senin elinde mi? Tesadüf mü? Olamaz. Bu hayatta hiç bişey tesadüf değil. 
Bekleyip geri alamadıkların? Düşünüp kabul ettiklerin?
Yapamadın. Kabul et. Dedim ya, bunlar hep "çok fazla"dan. 
Her seferinde dibine kadar yaşamak. 
Bu en dibi dedikçe daha derine batmak. 
Artık ne olabilir dedikçe 
Daha fazlası olmak.
Batmak.