Sor bi sor?

Şimdi dinlediğim bütün şarkılardan birer cümle koparsam, sanki bütün melodi ortaya çıkacakmış gibi. Biraz eksik, tatsız tuzsuz. Ama anlamlı. Önemli olanda bu değil mi? Anlamlı olması. Evet. 
Yine de ne kadar konuşsak ne kadar yazsak da sanki her şey bu değilmiş gibi. İki kelime anlatmak için 10 dakika düşünmek, iki satır yazmak için belki saatlerce hissetmek.. İşte bu da yarım, hep yarım yamalak. İçinde ne hissettiysen öyle çıkmaz dışarı. Mutasyona uğrar, şöyle dersem böyle olur aman demiyimler sarar beynimizi. Dilimize hükmeder, o da itaat eder. 
Bazen çok uzağımızdaki insanlar yanımızdaymış gibi yakar canımızı. Gıcık olursun, böyle boğazlayasın gelir. Ama elden bir şey gelmez işte. Aslında bunlar hep başa döner, sonunu bilirsin ama yinede again again yani..... Sonra vay efendim niye böyle oldu, niye bu şarkı çaldı, vay ben neler düşündüm.. Çünkü bazı şarkılar var, aşk acısı olmayan insana der ki ya sen gel biraz böyle, bana bırak kendini. Bırakırsan olmaz. Bırakırsan o zaman boku yedin işte. Youtube seni tanır zaten, o şarkının yanında çıkan bütün şarkılar o gece senin ağzına sıçmaya yemin etmiştir. Maalesef artık kaçışın yoktur! Ya yavaş yavaş bu eziyete katlanacaksın, ya da bir çırpıda silkelenip kendine geleceksin. Şimdi sorun bana, ben bu gece hangisini seçtim? 
Ya da boşver, biraz daha bülent ortaçgil dinleyip uyuruz zaten. Hayırlı kandillers, öptüm