YAPMAK İSTEYİP YAPAMADIKLARIMIZ

                                                                          OR
                                                   
Bazı davranışları hayatımızdan tamamen çıkarmak isteriz. Ama bir türlü beceremeyiz. Bundan sonra yapmayacağım! dediğimiz her cümle keşke yapmasaydımla biter. Öyle ki genelde karşımızdaki insana verdiğimiz değeri kendimize geri dönüşünü bekleriz. Çünkü severiz onu, değer veririz, İSTERİZ Kİ o da bize gereken ilgiyi değeri göstersin.
Mesela insanlara asla fazla değer vermeyelim deriz her zaman, "yok yeaa bundan sonra zor bulur otursun avcunu yalasın" deriz 5 dakka sonra ya kıyamam ki abisi çok seviyorum napayım..'a dönüşür. Hayır bize de müstehak. Çünkü ne kadar bir insanın üstüne düşüp, ne kadar çok sevdiğini belli edersen döner dolaşır senin ağzına bi güzel sıçılır. Kaçan kovalanır taktiği her zaman rövaştadır. Diğer bir konu umursamaz olmak, bundan sonra ummmrumda bile değil ne bok yerse yesin denilir, ay naptı acabalar, elde telefon yine bi geri vitesler. Ve ve ve en bombası bence, ya nolursa olsun herkese her şey anlatılmıyo abi, anladım ben o kızın ne mal olduğunu bi daha bişeyimi anlatırsam bak deriz. Sonra bir gün sen hıçkıra hıçkıra ağlarken bir bakmışsın kız senin yedi ceddinin sorunlarına kadar öğrenivermiş. Yani aslında bu hayatta ne bi eşyaya ne bi insana o kadar fazla bağlanmamak gerekir. Bağlanmayacaksın öyle körü körüne! falan demeyeceğim size tabii ki deli misiniz. Can yücel falan dinlemem bir Sinem didem yılmaz kolay yetişmiyor. Ama bağlanmak gerçekten tehlikeli, o en ufak kaybetme hissi bile ortaya çıktığında her şey darmadağın oluveriyor çünkü. En ufak bi tartışma en ufak olumsuz hareket sizi iki duvarın arasında pinpon topu gibi oynatıverir. Söylediği bir cümle aklınızın dibine çakılır, oradan da silinmez. Ve inanın karşınızdaki insanın umrunda bile olmaz, hatta bazen o pinpon topuna raketle bi tanede o çakıverir..